κατασιωπώ

(AM κατασιωπῶ, -άω)

1. σωπαίνω τελείως, κλείνω το στόμα μου («μήτ' ἀληθῆ μήτε δίκαια τῶν ἐγκλημάτων οὐ κατασιωπᾱν», Δημοσθ.)

2. αποσιωπώ κάποιο γεγονός, παραβλέπω («κατασιωπᾱν τὸ γεγονός», Διόδ.)

αρχ.

1. καταδικάζω σε σιωπή

2. κάνω κάποιον να σωπάσει («κατεσιώπησαν τὴν γυναῑκα», Ξεν.)

3. μέσ. κατασιωπώμαι, -άομαι

α) επιβάλλω σιωπή

β) καταπαύω («κατασιωπησάμενος διὰ τοῡ σαλπικτοῡ τὸν θόρυβον ἀνηγόρευσε ταὐτά», Πολ.).